Concert: Christine And The Queens op weg naar een poprevolutie
Net als Anohni, Arca of Perfume Genius (om wat recente voorbeelden te noemen) ziet de Franse popster Christine gender als een fluïde gegeven. Chris heet ze nu. En met haar Queens knalt ze meteen het beste popliedje van 2018 de AFAS Live in. ‘Don’t feel like a girlfriend. But lover. Damn, I’d be your lover.’ Activisme, zonder enig cynisme. Bijgestaan door zes dansers en vier muzikanten viert Christine And The Queens het leven, maar ze dringt het in een optimaal voorbereid concert niet op.
Wie Christine And The Queens eerder live zag, heeft hoge verwachtingen. De Française, die eigenlijk Heloïse Létissier heet, excelleert in alles wat ze doet, maar vanavond blinkt ze vooral uit in moderne dans. Aan de overkant van de Bijlmerboulevard speelt Nederland tegen Duitsland, maar le petit Chris kan ook prima door als de atleet van de avond. Ze gooit haar gespierde lichaam, met rood bloesje plagerig laag dicht geknoopt, letterlijk en figuurlijk in de strijd. Meisjes willen haar zijn, jongens willen massaal op dansles.
De uitgedachte show sluit naadloos aan bij de trend die je dit jaar op festivals kon zien. David Byrne, Fever Ray, St. Vincent; allemaal wonnen ze met conceptuele popshows. Met veel sweat and swagger verkent Létissier nu de grenzen van de macha (inderdaad, de vrouwelijke macho). Het is een moedige en creatieve show, waarbij de androgyne hoofdrolspeelster buiten de status quo valt. Wat de persoon en de liedjes bindt is een zelfverzekerdheid die nergens arrogant wordt. Dat maakt Chris, de plaat, opvolger van haar miljoenendebuut Chaleur Humaine, een prachtige collage liedjes. 5 Dollars, Doesn’t Matter, The Walker en het eerder genoemde Girlfriend kunnen stuk voor stuk de hitlijsten aanvoeren en de wereld een beetje mooier kan maken.
Dat mooier maken doet Létissier ondertussen al. In het oudere Christine vindt er een perfecte synthese tussen muziek en dans plaats. Zoals zo’n liedje live gaat glanzen doet geen andere popster haar na. Toch lijkt haar onschuld, zoals die we bijvoorbeeld op Best Kept Secret 2016 zagen, soms zoek vanavond. Als er gaandeweg een een-tweetje plaatsvindt tussen moderne chansons en gladde jaren ‘80 popfunk gaat het doordachte melodrama soms wat tegenstaan. De balans is, hoe waanzinnig alles ook in elkaar zit, even zoek. In de theatrale show kan in een minuut meer gebeuren dan bij menig ander concert, maar de magie is voorgeprogrammeerd, waardoor warmte soms ontbreekt. Desalniettemin lijkt Christine And The Queens op weg naar een revolutionaire popshow. Vanavond zagen we al wat spoilers.
BRON: OOR