Concert: Lorde, de headliner van morgen
“This is incredible” floept Lorde eruit in 013. I’ve been to Utrecht and Amsterdam… but I couldn’t think that we could sell out a show in Tilburg”. Natuurlijk kan pop-darling Lorde dat. Kijk alleen al naar de rij voor aanvang, die praktisch het halve centrum van Tilburg ontzet. Lordes mythe leeft, maar laten we, nu de Nieuw Zeelandse de volwassen leeftijd van twintig heeft bereikt, ophouden over haar jonge doorbraak. Die gunfactor heeft Ella Yelich-O’Connor niet nodig. De middelgrote show, die inderdaad beter in 013 past dan in de Ziggo Dome, zet een streep onder haar veelbesproken talent. David Bowie zag het goed. Lorde ís ‘the future of music’.
Zelf windt Lorde er geen doekjes om; dit is de grote Melodrama show. Haar jongste albumtitel staat in toonaangevende neonletters op het podium, en laait op bij extase. Klinkt over de top, maar de dramatiek wordt gedurende anderhalf uur kundig gedoseerd. Op het uitzonderlijke Melodrama sluit Lorde een paar concessies met de hitparade, maar neemt ze meer productionele en tekstuele risico’s. Zo steekt de show ook in elkaar. Alle elementen van grote popshows zijn aanwezig: er zijn danseressen, neon-lichten, stroboscopen, een meerijdende kledingkast en een confetti-climax die na afloop trots op Instagram geplaatst kan worden. Toch is de invalshoek van al die showelementen eigenwijs, kunstzinnig zelfs. Doordacht als de spraakmakende show van Solange, maar vele male spontaner qua insteek.
Als we eerlijk zijn: Lorde heeft zo’n show niet nodig en kan vertrouwen op haar verschijning. Die is namelijk boeiend genoeg. Geen diva a la Beyoncé of Lady Gaga, ze is eerder een beetje awkward. Volwassen, maar kinderlijk oprecht. Zelfverzekerd, zonder een spoortje arrogantie. Die contrasten maken haar menselijk en authentiek. Geliefd ook. Het verenigt tienermeisjes met muzieksnobs, hoewel iedere bezoeker, ongeacht leeftijd, door kan als de eerste categorie. De liedjes worden nooit meegezongen, wel woordelijk meegeschreeuwd. Voor de buitenwereld zitten de grootste hits verstopt in de opzwepende staart van het concert, in 013 is ieder nummer de grootste hit.
Want werkelijk, het is hallucinant hoeveel instant classics Lorde op haar setlist heeft staan. Oudjes Tennis Court, Ribs en Team – leeg en onderkoeld als the xx – laten het publiek in vervoering, terwijl de jongelingen van Melodrama doodleuk een slag of twee beter zijn. Sober, Homemade Dynamite, The Louvre en emotioneel hoogtepunt Liability vechten om de titel mooiste liedje van de avond. Fijn dat Lordes persoonlijkheid ook terug keert in haar liedjes. Ze zijn eigen; melancholisch en vrolijk tegelijk. Overbodig zijn A World Alone en In The Air Tonight, een gezapige cover van Phil Collins. Een kleine tien minuten klinkt Lorde standaard. Jammer dat ze toch nog even in die valkuil trapt.
Vocaal kan Lorde veel aan. Kleine droomliedjes, zoals in de liefelijke, start van de ochtend-soundtrack Buzzcut Season of groteske stadionsongs, met toch die overkill aan melodrama. Royals, Perfect Places en Green Light zijn niet haar smaakvolste liedjes, maar werken live subliem. De laatste twee zijn samen met Kendrick Lamars Humble en Arcade Fires Everything Now de krachtigste festivalnummers die 2017 heeft voortbracht. Lowlands hoeft niet verder te zoeken. Lorde wordt alleen maar beter en heeft een eerlijke, grensverleggende en euforische headline show in handen.