Eefje de Visser: “Ik heb veel cassettebandjes opgenomen met gênante rotzooi erop”

Het gaat goed met Eefje de Visser. De 27-jarige singer-songwriter uit Utrecht bracht recentelijk haar tweede album Het Is uit. Een collectie van twaalf sfeervolle luisterliedjes die een indrukwekkend coherent geheel vormen. Ze gooide daarmee hogen ogen in Nederland. Gisteren stond ze nog bij James Blake in de Melkweg, vanavond mag ze zelf op de planken van 013 Tilburg staan. De stad waar ze een groot gedeelte van haar studententijd doorbracht. Voorafgaand aan haar nagenoeg uitverkochte show mag Daan’s Muziek Blog haar backstage interviewen. Eefje neemt uitgebreid de tijd om ons een kijkje te geven in het opnameproces van Het Is, haar inspiratiebronnen en de crappy Engelse teksten uit haar beginjaren.

DK: Hoe is het ermee?
EdV: “Ja goed, gaat hartstikke goed.”

DK: In Tilburg heb je aan de Rock Academie gestudeerd. Hoe is het om hier nu te zitten?
EdV: “Ja heel leuk. Ik heb heel vaak, toen ik hier nog songwriting studeerde, in 013 gestaan. Als ik er nu aan terugdenk was het een jonge, veilige en vertrouwde periode. Het is een heel klein wereldje waar je dan nog in zit. In 013 en Tilburg heb ik toch altijd het gevoel ook een beetje thuis te zijn.”

DK: Hoe was je studententijd? Heb je ook op kamers gezeten? 
EdV: “Ik heb hier een halfjaartje gewoond. Ik zat wel echt in een studenten-studentenhuis, Naast Ernie (een huis dat naast Naast Bert ligt). Het was wel leuk, maar net iets te veel sociale verplichtingen voor mij. Ik was geen typische student. Op een gegeven moment had ik een vriendje en dan wilde ik gewoon lekker met hem eten en samen dingen doen. Toen ben ik snel antikraak gaan wonen in Utrecht. Ik was heel erg op mijzelf in die tijd en veel met liedjesschrijven bezig. En ben pas na mijn studietijd weer meer uit mijn schulp gekropen.”

DK: Het Is werd opgenomen in het Mirithon Theather. Een klein theater boven de Xenos in Hoog Catharijne. Kun je daar wat meer over vertellen?
EdV: “Je hebt daar best wel een stille ruimte midden in de stad. Dat is heel fijn. Ik kon daar in drie maanden tijd dertig studiodagen boeken. In eerste instantie ben ik alles zelf gaan inspelen. Alle zang en gitaren wilde ik eerst doen, wat best wel een aparte volgorde is. Daardoor ben ik heel ingetogen gaan zingen. Dat wilde ik graag, het had ook meer een livegeluid. Daarna heb ik allemaal muzikanten uitgenodigd die uiteindelijk ook op mijn plaat spelen.”

DK: Wat was de insteek? Dat je één geheel wilde maken?
EdV: “Op mijn vorige plaat had ik de complete vrijheid genomen om maar gewoon te doen wat in mij opkwam. Het was heel erg van hot naar her; van alles wat. Ik had op Het Is gewoon zin om iets te maken met meer één sound, zodat je jezelf geen beperkingen oplegt en alles meer tot een geheel komt.”

DK: Naar mijn mening ben je daar heel goed in geslaagd. Ik ben benieuwd hoe je nu naar je debuut kijkt. Heb je vanavond ook zin om weer liedjes van De Koek te spelen?
EdV: “Met het ene liedje heb ik meer dan met het andere liedje, maar ik vind het nog steeds wel vet om een aantal dingen te blijven spelen. Hoe ik er naar kijk… [er valt een korte stilte] ik vind het nog steeds wel een toffe plaat, hoewel ik het nu wel anders zou doen. Mijn smaak is veranderd, maar ook gedeeltelijk hetzelfde gebleven. Ik zie De Koek als een fris en jong album met veel verschillende kleurtjes. Met De Koek wilde ik niet in het standaard singer-songwriter plaatje passen. Bij Het Is had ik dat minder, hier wilde ik iets meer fonkelend maken.”

DK: Dat zie je ook wel in de videoclip van ‘Ongeveer’ (gemaakt door Gerben Smit). Het weet de sfeer van het nummer uitstekend te vangen. De beelden versterken de muziek heel erg. 
“De reacties waren een beetje wisselend op die video, maar ik ben er heel blij mee. Het was echt een samenwerking tussen de sfeer en de beelden. Gerben filmt alles uit de hand en heeft een beetje een bewegelijke stijl, de eerste keer dat ik een filmpje van hem zag was ik er meteen door gegrepen”.

DK: Ergens vind ik het ook heel minimalistisch, een woord dat ook in me opkomt als ik naar je plaat luister. Net als je teksten. Ze zijn simpel verwoord, bijna kinderlijk zelfs, maar als je er vaker naar luistert lijken ze een steeds diepere betekenis te krijgen. Hoe schrijf je je teksten? Komen er vaak ideeën in je op of rollen ze er zo uit?
EdV: “Vaak heb ik gewoon ideetjes in het Engels en die neem ik dan vaak als crappy demootjes op. Op mijn telefoon ofzo” Ze neuriet iets in het Engels waarin we de melodie van ‘Ongeveer’ herkennen. “Op een gegeven moment ga ik echt zitten om een idee af te maken en kijk ik wat er in me op komt. Vaak is er een eerste, best wel random, zin en van daaruit ga ik dan het verhaal construeren. Ik broed helemaal niet lang op teksten.”

DK: Je gaf aan eerst in het Engels te beginnen. Interessant, aangezien Eefje al rond haar elfde of twaalfde begonnen is met liedjes schrijven Engels. Hoe zijn die?
EdV: “Ik heb natuurlijk bélachelijke dingen gemaakt toen. Heel kinderachtig en dramatisch allemaal. Dat je andere artiesten nog gewoon nadoet enzo. Ik heb heel veel cassettebandjes opgenomen met zo veel rotzooi erop. Al die boekjes heb ik nog bewaard. Het is zó gênant.”

DK: Zijn er ook dingen die je wel zijn bijgebleven in positieve zin? 
EdV: “Ja hoor, mijn teksten waren verschrikkelijk, maar er zijn wel melodielijnen die ik nog zou kunnen gebruiken als ik wil”.

DK: Het valt me op dat je de Nederlandse klemtoon soms wat apart legt. Een beetje zoals in het Engels, en ik denk dat daarom de muziek ook goed aanslaat bij de meer alternatievere muziekliefhebbers. 
EdV: “Mensen zeggen vaak: ik versta je niet enzo. Dat doe ik niet bewust. Ik vind het wel prima dat je de muziek vaker moet luisteren of het tekstboekje erbij moet pakken. Bij Bon Iver en Michael Jackson is het hetzelfde. Je verstaat hélemaal niks van die gasten. Ik denk dat je juist nieuwsgierig wordt als je niet teveel duidelijkheid krijgt, anders haal je een heleboel van de magie weg”.

Nu we het over Bon Iver en Michael Jackson hebben: zijn er ook artiesten die je geïnspireerd hebben voor Het Is? 
“Jawel. Aan het begin van het schrijven was ik heel erg into rustige, melancholische muziek. Ik vond het knap dat er zoveel rust zat en muziek zo gelaagd opgebouwd kan zijn. Bij de oude Cat Power had ik dat altijd. Hetzelfde geldt voor Agnes Obel, Joanna Newsom, Angus & Julia Stone. Muziek waarbij je niet helemaal kunt uitleggen waarom het mooi is. Bij De Koek was ik meer gegrepen door onderscheidende en melancholische singer-songwriters. Josh Pike bijvoorbeeld, maar ook Laura Marling. ‘New Romantic’ van haar loopt constant heel anders dan je denkt. Een hele vreemde fasering, ritmiek en tekstdingetjes. Heel troosteloos. Daar was ik erg door geïnspireerd.”

DK: Waarom heb je een eigen platenmaatschappij? Eefjes Platenmaatschappijtje?
EdV: “Ik vind het fijn om de touwtjes zelf in handen te hebben. Bij een echte platenmaatschappij ben je nooit prioriteit nummer één. Mijn manager heb ik daar heel hard bij nodig. We hebben een klein team en we zijn altijd met elkaar in contact”.

DK: Doe je zelf ook aan het scouten van talent? 
EdV: “Nee, nouja ik heb er wel aan zitten denken maar ik moet zeggen dat ik mijn handen hier al vol genoeg aan heb. Ik vind het al lastig om creatief tevreden te zijn. Dat punt bereik ik eigenlijk bijna nooit.”

DK: Denk je in veel stappen vooruit?
EdV: “Uhm. Ik denk dus niet genoeg. We gaan nu nog een video maken voor ‘De Bedoeling’, maar eigenlijk ben ik daar wel een beetje laat mee. Op het moment dat we dat bespreken moet hij eigenlijk al binnen anderhalve maand af zijn. We lopen meestal nét achter de feiten aan”.

DK: Dus er is ook nog geen derde plaat in zich?
EdV: “Nou, daar ben ik wel al over na aan het denken, maar er zijn nog geen concrete plannen. Eerst maar eens heel veel schrijven”.

DK: Tot slot: heb je nog ambities buiten de muziek?
EdV: “Ambities buiten de muziek?” Eefje kijkt bedenkelijk neer en het wordt even stil. “Nou ja er zitten hele goede kunstenaars in mijn familie. Ik heb een hele kleine familie en zowel de kant van mijn moeder als die van mijn vader hebben allemaal wel iets in de muziek. Van mijn moeders kant zijn mijn oom en zijn vriendin beiden kunstenaar en van mijn vaders kant was mijn opa kunstenaar. Ik heb hem nooit gekend, want hij was heel vroeg overleden, maar hij was echt een briljant schilder! De oom van mijn moeders kant heeft me heel veel gitaar leren spelen en mijn ouders kennen elkaar vanuit een bandje”… En dan komt toch het antwoord op de vraag die Eefje zojuist minuten lang heeft ontweken: “Beeldende kunst heb ik altijd wel interessant gevonden. Ik ben er nooit in doorgegaan, maar als ik er heel erg in op zou gaan, dan zou ik het misschien wel kunnen ontwikkelen tot iets dat wat voorstelt…” Zit een eigen ontworpen platenhoes er misschien in? “Nee. Helaas, ik zie ook gewoon te goed als iets niet goed genoeg is haha”.