Inspirerende mensen komen we allemaal tegen. Dagelijks ontmoet, hoor en spreek ik ze. In het onderwijs, in de muziek of ver daarbuiten. Maar wie inspireerde mijn inspiratiebronnen?

(dit artikel wordt aangevuld).

Warren Ellis, partner-in-crime van Nick Cave, bandleider en auteur (2022)
Warren Ellis: “Ik maak me zorgen over de manier waarop  kinderen geobsedeerd zijn door social media, in de manier hoe ze eruit zien en hoeveel likes ze krijgen. Dat er apps zijn die lichamen vervormen voor meer likes vind ik ridicuul. Ik ben nu ver buiten mijn boekje, maar ik wil nog zeggen, teaching is the most noble profession, man, the most noble profession. Het is de waarheid, echt. Ik realiseer me dat, als je terugkijkt op je leven, het deze personen zijn, die me aan het denken hebben gezet. Veel verhalen beginnen niet bij een eind, maar veel verhalen beginnen bij een begin. Je weet hoe ieder mensenverhaal eindigt… in het crematorium. Het gaat er allemaal om wat er aan vooraf ging, zo begint het. Dat is ook waarom mijn boek is opgedragen aan leraren. Als je kinderen hebt realiseer je je hoe belangrijk leraren zijn. Je gunt je kinderen die ene persoon, die buitenstaander, die hun potentieel ziet. Toen ik studeerde om docent te worden zei iemand op de universiteit: “the aim of a teacher is to encourage a student to be self-motivated.” Dat slaat ergens op! Wat mensen nodig hebben is zelf gemotiveerd worden. Cijfers doen er niet toe, betrokkenheid, daar moeten we heen. Leraren die leerlingen leren om zelf gemotiveerd te worden is de sleutel van goed onderwijs, omdat… het betekent dat ze op een echte manier leren leren. Vanuit mijn eigen ervaring kan ik me zo de leraren voor de geest halen die dat potentieel in mij zagen.”

Alan Sparhawk en Mimi Parker van de band Low (2021)
Alan: “Oei, dat zijn er velen. Toen ik net een instrument leerde bespelen had ik een goede leraar. Hij speelde gitaar in de countryband waar mijn vader ook in drumde. Hij leerde me dat op basgitaar de relatie tussen de een, twee en vier vaak in akkoorden terugkomt. Die drie akkoorden zijn de basis voor blues, folk, de meeste country en rock en roll. De meeste liedjes zijn slechts drie akkoorden. Alles wat erbij komt maakt het alleen meer fancy. De leraar liet me zien, dit is de basis, de wortel, hierop is veel muziek gebouwd. Deze leraar leerde me iets waar ik voorheen geen toegang tot had. Met een paar trucjes leerde hij mij de hele fundatie, mijn hele begrip van muziek.”

Mimi: “Nice! Oh men, ik kan me veel leraren voor de geest halen, maar niet wart ze mij specifiek geleerd hebben. Eén wil ik uitlichten, een literatuurleraar. Ik herinner me een zijn enthousiasme, hij werd zo excited over boeken, die hij waarschijnlijk wel veertig keer had gelezen. Ik herinner me zijn attitude, het maakte de les zoooo genietbaar, omdat hij het duidelijk leuk vond om les te geven.”

Rostam (producer en liedjessmid, 2021)
Toen ik kind was las ik een interview met Pharrell waarin hij de instructie gaf: “leer zoveel over muziek als je mogelijk kan”. Ik had destijds een gitaarleraar die me veel gitaar leerde. En toen, na drie of vier jaar, wilde ik niet meer weten van gitaar. Al mijn tijd weidde ik aan het studeren van muziek. Mijn gitaar bracht ik niet meer naar de les. Ik nam alleen een notitieboek mee en hij leerde het me. Leer zoveel als je mogelijk kan. Dat is altijd blijven plakken. Tot de dag van vandaag.”

Michelle Zauner (Japanese Breakfast en bestseller auteur, 2021)
Dat was mijn creative writing-professor, Daniel. Hij veranderde alles voor me. Hoe ik lees en schreef. Ik groeide op met twee ouders die zelf nooit naar school gingen. Daardoor lazen ze weinig. Zij konden mij niet vertellen welke auteurs ik moest lezen. Hoe ik kritisch moet lezen. Door Daniel ontwikkelde ik smaak. Hij leerde hoe ik van lezen kon genieten. Zonder Daniel had ik niet de schrijver kunnen worden die ik geworden ben.”

Phoebe Bridgers (zangeres, 2020)
“Margaret Atwood biedt nu een masterclass online aan. Ik heb het net aangeschaft. Ze is een van mijn favoriete auteurs, ooit. Ik ga homework doen. Ik zal je laten weten of dat mijn antwoord doet veranderen. Ik had ooit een muziekleraar, Minster Munda,  die gespecialiseerd was in de technische kant van muziek engineren. Daar was ik niet in geïnterneerd, ik wilde juist veel liedjes schrijven. Hij was ontzettend aardig en aanmoedigend en liet me de hele dag liedjes schrijven. Minster Munda keek erg naar wie ik was als individu, in plaats van te focussen op het rooster. Dat waren mijn meest formatieve momenten op school, toen ik zeventien was.”

Perfume Genius (2020)
“Ik denk iemand die je veilig laat voelen. Iemand die je laat zijn zoals je bent. Alle muziek die ik nu maak, schrijf ik over alle shit die me aangedaan is in mijn leven. Mijn feminiene voorkomt, mijn lengte, hoe raar ik ben… Alle punten die me afscheidde, heb ik nu omgevormd tot mijn baan. Een leraar die de potentie in mij herkende en mij comfortabel deed voelen. Iemand die mij liet inzien dat ik de moeite waard was, niet zwak. Iemand die waarde in je ziet, kan je leven compleet veranderen.” 

(Sandy) Alex G (schreef zes goede albums op zijn zesentwintigste, 2019)
“Hmmm good question. Ik deed niet erg mijn best op school. Ik gedroeg me onverschillig, niet op een coole of slimme manier. De leraren die vooral indruk op me maakte waren diegene die me leken te zien, die iets bemoedigends wisten te zeggen. Ze geloofden in mij. Dat raakte me erg, omdat ik niet dacht dat leraren überhaupt wisten dat ik bestond. Die mensen zullen me altijd bij blijven.”

Joseph Mount (Metronomy, 2019)
“Goede leraren hebben twee levenslessen voor kinderen. Eén. Verspil je tijd niet. Twee. Waar je ook over gepassioneerd over bent als je jonger bent, dat kan je baan worden. Mensen hebben de meest bizarre beroepen. Mensen verdienen geld als professioneel skateboarder. Doe wat je wil, maar ben ook geïnteresseerd in algemene kennis. Vakken die je op school leert. Het slechtste wat je kunt worden is slecht geïnformeerd zijn over de wereld. Maak een compromis. Doe wat je wil, maar doe ook een beetje wat je ouders willen dat je leert.”

Jamila Woods (lerares en muzikant, 2018)
“Ik vind het een prachtig beroep. Het lesgeven houdt mij als artiest scherp. Ik kan niet lazy zijn. Leerlingen hebben vaak niks met poezië of met muziek. Je moet ze uitleggen why you love something; ze motiveren om te lezen, gedichten leren lezen en nieuwe manieren van denken aanleren. Een goede leraar is iemand die toegeeft niet alles te weten en daarmee het beste uit de ander weet te halen. De beste docenten leerden mij that there’s already a great artist in my own story. Ik hoef niet alles te weten, ik mag vertrouwen op datgene wat ik al weet. Dat geldt ook voor poëzie en kunst: je hebt al genoeg levenservaring die de moeite waard is om te delen. Iedereen, ook ik, denkt wel eens ‘my life is boring’, maar de beste leraren vertelden mij dat dat fout was.” Naast haar bezigheden als docente timmert Jamila Woods aan de weg als artieste. In 2016 bracht ze een fantastisch plaat uit (HEAVN). Over die andere kant van haar dubbelleven lees je hier meer.

James Holden (geluidwizzard, 2018)
“Mijn scheikundeleraar gaf me tapes met dance, veel Europese trance, erop. Ik luisterde, en we bespraken wat ik wel en niet mooi vond, zo ontwikkelde ik een muzieksmaak. Het was de meest inspirerende docent die ik ooit had. Hij leerde mijn grenzen te verleggen.”