North Sea Jazz: ZO EIGENZINNIG ALS RÓISÍN MURPHY ZIE JE ZE ZELDEN

Haha, al die verbijsterde gezichten. Net een groepsknuffel bij Marcus Miller, nu speelt Róisín Murphy. En wat is Murphy aan het doen op het Maas-podium? In een paarse cape lijkt ze eerst even de koningin van het North Sea-bal, daarna bonkt de koningin met een zilveren paspop tegen haar hoofd en gaat op het podium liggen onder een jurk als deken.

Na een ongrijpbare eerste helft, waarin Róisín weinig interactie heeft met het publiek, loopt ze de coulissen in om zich te verkleden voor een tweede helft die zowaar nóg ongrijpbaarder is. Als een generaal zonder leger loopt ze op het ritme van stampende vierkwartsmaten over het podium. Róisín draait haar rug naar het publiek om een statement te maken. ‘I feel my story’s still untold’, zegt ze tegen North Sea Jazz. Dan zingt ze uitmuntend verder. 

Woensdag werd Róisín Murphy vijftig. Alleen de vouwen in haar gezicht vertellen dat ze een jaartje ouder wordt. Verouderen doet haar dansbare muziek niet. Murphy is vrij en haar shows doen het goed op Pinkpop, Down The Rabbit Hole en ook op North Sea Jazz. Hoewel niet iedereen deze eigenzinnige show kan waarderen. Wie Murphy boekt, krijgt een ervaring onder haar eigen voorwaarden. ‘I live my life the way I want’, zingt ze als disclaimer in de lange disco-stamper I Want Something More.

Dat stampende is vandaag vaker aanwezig. Vanaf de eerste seconde van Replicate transformeert haar band de zaal in een nachtclub. Die band, consequent buiten het licht, lijmt de elementen in dit optreden behendig aaneen. Terwijl melodie overschaduwt wordt door ritme, verandert Murphy met kostuumwissels in een andere paradijsvogel. ‘Why is nobody singing?’, vraagt ze aan het publiek. Wacht, denkt North Sea Jazz, deze ontspoorde drumsolo is gewoon Moloko’s Sing It Back! 

De hits, Róisín doet ze wel, maar ze worden onder het dansbare tapijt van nieuwer werk geschoven. Er wordt alleen gehint naar Let Me Know, als intermezzo in een langere track. En Róisín zingt het alsof ze alles al gezien heeft. Toch wordt dit optreden óók gespeeld met lef en risico. En met een experimenteerdrift die je zelden ziet bij een artiest met zoveel ervaring. Het is duidelijk dat Róisín vooruit kijkt, niet achterom.

Het hoogtepunt is zowaar een nieuw liedje, van een album dat nog moet verschijnen. In het zomerse The Universe — met die schaamteloos vrolijke tuduludu-fluitmelodie van DJ Koze – straalt iedereen met Róisín Murhy mee. Ze zingt het met pret in de ogen, met de armen uit elkaar. Het is jammer dat Murphy de andere singles van het in september te verschijnen Hit Parade niet speelt. Als je haar The Universe ziet spelen ga je geloven dat Róisín Murphy’s beste werk nog moet komen. ‘I feel my story’s still untold’, zegt ze nog een keer. ‘But I’ll make my own happy ending.’

Dit artikel verscheen 9 juli 2023 bij OOR.